Ne vakit umutsuzluğa düşsem gelirsin aklıma,
Tabduk Emre'nin dergahında Yunus misali,
Kah alır başımı giderim, kah küserim,
Döner gelirim yine sana.
Bilirim sen affedersin bu divaneyi.
Yine umut olursun.
O durusun yeter şefkatli bakışlarınla.
Anlarım nefes aldıkça umudun olduğunu,
Ağzından çıkan her mısrada.
Gözlerin en derinden kalbime iner,
İner de söker alır umutsuzluğu içimden.
Bir huzur kaplar seni görende gözlerim.