Ne vakit umutsuzluğa düşsem gelirsin aklıma,

Tabduk Emre'nin dergahında Yunus misali,

Kah alır başımı giderim, kah küserim,

Döner gelirim yine sana.

Bilirim sen affedersin bu divaneyi.

Yine umut olursun.

O durusun yeter şefkatli bakışlarınla.

Anlarım nefes aldıkça umudun olduğunu,

Ağzından çıkan her mısrada.

Gözlerin en derinden kalbime iner,

İner de söker alır umutsuzluğu içimden.

Bir huzur kaplar seni görende gözlerim.